تاثیر کشاورزی بر توسعه یافتگی و امنیت ملی

بررسی ها حاکی از آن است که در بسیاری از کشورهای در حال توسعه،تبعیض و فشار زیادی بر علیه بخش کشاورزی،به خصوص در سایه به کارگیری راهبرد صنعتی سازی از طریق جایگزینی واردات اعمال شده است،هر چند در سال های اخیر،بیشتر این کشورها،سیاست های اقتصادی کلان را به طور پایه ای بهبود بخشیده اند و سوگیری خود علیه کشاورزی را کاهش داده اند.

بخش کشاورزی و منابع طبیعی در ایران،از ویژگی های منحصر به فردی برخوردار است.

تامل در این ویژگی ها،هر سیاستگذار منصفی را نسبت به توجه بیش از پیش به این بخش و اولویت بخشیدن به آن و انجام اصلاحات در رویکردهای اقتصاد کلان کشور به نفع بخش بر می انگیزاند.

این خصیصه ها شامل (نقش کشاورزی در امنیت ملی)

(قابلیت ممتاز بخش کشاورزی در اشتغال زایی به صورت مستقیم و غیر مستقیم)

(پتانسیل این بخش در تحقق توسعه فقرزدا و عدالت محور)

(زود بازده تر بودن سرمایه گذاری و بالاتر بودن بهره وری سرمایه در بخش)

(قابلیت پیوند بخش کشاورزی و منابع طبیعی با بخش خدمات و صنعت )

ارائه کارکردهای چندگانه اقتصادی،اجتماعی و محیط زیستی)

(کنترل مهاجرت)

( مزیت نسبی جهانی) و

( اهمیت ایدئولوژیک کشاورزی) هستند.

با وجود این،در حال حاضر،نقش واقعی بخش کشاورزی و منابع طبیعی در حساب های ملی محاسبه نشده و آمار و ارقام کنونی مربوط به نقش بخش در تولید ناخالص داخلی،کمتر از حد واقعی است.

سرمایه گذاری در بخش کشاورزی در مقایسه با سایر بخش ها به شدت پایین بوده و فضای مناسبی برای بهره برداری از توانمندیهای بخش کشاورزی و منابع طبیعی وجود ندارد.

ادامه دارد…