بازی های بومی سنتی محلی

ورزش های بومی و محلی از زمان های قدیم سخت مورد توجه مردم بوده و بخش مهمی از اوقات فراغت آنان را پر می کرده،

این گونه ورزش ها ریشه در فرهنگ اصیل و ملی و میهنی ما دارند که متاسفانه با ورود بازی های مدرن و رشته های اعجاب آور گرد فراموشی روی آنها پاشیده شد.

ورزش هایی که روزگاری محل گردهمایی مردمان جهان بوده امروزه در جوامع ورزشی جهانی و بین المللی نقشی ندارد.از دورترین نقطه جنوب کشور تا

شمالی ترین و از مشرق تا مغرب زمین کشورمان دیگر هیچ کس به تماشای دوره گرد های ورزش های بومی نمی نشیند.این مشکل نه تنها در ایران بلکه در سایر کشورهای جهان وجود د

ارد.بازی های بومی و سنتی نشانه هویت یک ملت اند و جزو سنن فلکلور ما محسوب می شوند.

ورزش های سنتی نباید به عجایب انسان شناختی با موضوعات موزه ای تبدیل شوند تا نظر مشتاقان و جهانگردان را جلب کنند.باید چنین فعالیت هایی را همراه با یکدیگر عادات جسمانی و در ضمن اوقات فراغت خود کاملا زنده و حاضر نگه داریم.

با توجه به اهمیت این گونه ورزش ها در ابعاد مختلف و زنده نگه داشتن فرهنگ اصیل ایرانی و جهت شناخت هرچه بیشتر هویت ملی ایرانی،خوشبختانه سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران با اعتقاد به (ورزش برای همه)فدراسیون ورزش های همگانی را تاسیس و یکی از مهم ترین رشته های در برگیرنده این فدراسیون ورزش ها هم اکنون به عنوان یک درس در دوره کارشناسی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی مصوب و تدریس می گردد.

فدراسیون های ورزش های همگانی…

فدراسیون ورزش های همگانی دارای بیست انجمن و شش کمیته می باشد و اولین انجمن آن ورزش های بومی و محلی است.

و سایر انجمن ها و کمیته ها عبارتند از :

1_انجمن ورزش های بومی و محلی

2_انجمن ورزش های طبیعی

3_انجمن فرهنگی ورزش مساجد

4_انجمن ورزش بزرگسالان

5_انجمن گردشگری ورزشی

6_انجمن ورزش صبحگاهی

7_انجمن ورزش کارکنان دولت

8_انجمن دفاع شخصی

9_انجمن آلیش