شرط تاثیر موعظه

شرط تاثیر موعظه

گندم

بسیاری از پدران،بچه ها را بهانه ای می دانند برای این که آن ها را برایشان بنشانند و حرف بزنند.و می گویند می خواهم نصیحت کنم.خوب پدر!این حرفی که می زنی دانه است و فکر او زمین است.تو ببین در این زمین چندتا تخم باید کاشت؟اگر تو در یک متر زمین یک کیلو گندم فرو ریختی هیچ کدامش گندم نمی کند و سبز نمی شود.گندم ها خیلی همت کند،دو برگه هم می شوند اما هم دیگر را خفه می کنند.موعظه و اندرز زیاد،حرف زیاد در یک فضای کم،همدیگر را له می کنند؛همدیگر را می پوسانند.

آموزش های الهی

کبوتران

حیوانات بچه های خود را وابسته به خود نمی کنند.بله!تا وقتی که بچه ضعیف و ناتوان است و بال پرواز ندارد او را نوازش می کنند و مورد محبت قرار می دهند؛اما همین که آهسته آهسته بال و پری در آورد و آرام آرام قوه پرواز پیدا کرد،سعی می کنند او را از وابستگی خارج کنند.

شاید دیده باشید که کبوتر به فرزند خود نوک می زند و او را وادار به پرواز می کند،یا مثلا جلوی فرزندش حرکت می کند و یک مرتبه در یک فاصله دو متری پرواز می کند.بعد بچه هم به هوای او می پرد تا به او می رسد.دوباره چهارمتر آن طرف تر پرواز می کند.این ها راه و رسم زندگی را به فرزندشان این گونه یاد می دهند.پس راه و رسم زندگی کبوتر این است که چگونه بپرد،چگونه دانه پیدا کند و چگونه آشیانه داشته باشد.همه این امور را خدا به حیوانات تعلیم داده.و چون این ها را خدا به حیوانات تعلیم داده است پس این ها بزرگ ترین منبع معلومات برای ما می توانند باشند.چون معلمشان خداست،ما نگوییم از یک کبوتر درس می گیریم،نه!ما از خدا درس می گیریم؛برای خدا داریم کار می کنیم و از خدا چیز یاد می گیریم.