تخصص

🔹 امام جواد علیه السلام:

کسی که بدون علم و دانش کار کند، فسادش بیش از اصلاح آن خواهد بود.
📚منتهی الامال/ج2/ص228

✍🏼 اگر انسان در کاری تخصص و دانشی ندارد بهتر است از پذیرفتن آن خودداری کند، چون بعضی مواقع آن قدر کار خراب می شود که شاید سالها نتوان آن را اصلاح کرد و در دنیا و آخرت مسئولیت دارد؛

اما سوال اینجاست چگونه آدم ها باید متوجه شوند که علم و دانش کار را دارند یا خیر!!
یک تعمیر کار خودرو، یک سیمکش و یک قالیباف و حتی یک باغدار و دامدار و زارع، دانش و علم آنها در محصول و نتیجه کار خودش را نشان می دهد اما اعضای شورا چی!؟
مسئولین تشکل‌ها ی روستایی چگونه می توانند بفهمند دانش و علم کار را دارند یا خیر؟
چنانچه کلی تر صحبت کنیم همه معماران و مهندسین و تکنسین ها و پزشکان و حوزه های تخصصی و علوم کاربردی و فنی، هم خودشان و هم مردم می توانند ارزیابی کنند چرا که با مفاهیم قابل اندازه گیری و فیزیکی سر و کار دارند اما چالش بزرگی که جامعه با آن روبروست، توانمندی و دانش مسئولین حوزه های اجتماعی و فرهنگی است که جنس و ماهیت فعالیت ها ی آنها نرم است و با معانی سرو کار دارند و غیر قابل اندازه گیری اند!
✍️عناصر فرهنگی «معنایی» اند مثل معلمی! ، نه معلم، مثل مادری! و نه مادر؛ معلم و مادر زیاد داریم اما چقدر با معلمی و مادری آشنا هستند!
✍️عناصرفرهنگی /اجتماعی «معنایی/مفهومی» اند؛
مثل مدیران تشکل‌ها و سمن ها، کانون ها و تعاونی ها؛ هزاران هزار، سمن و کانون تشکل و تعاونی را می توان آمار داد(مفهوم) اما اثر بخشی آنها (معانی، گسترش فرهنگ کار جمعی و رشد فردی و گروهی ) راچگونه می توان اندازه گیری کرد!؟
✍️عناصر علوم کاربردی فقط «مفهومی» هستند و قابل اندازه گیری اند: ساخت یک میلیون مسکن، قطارشهری، مدرسه و استخدام چندهزار آدم و اینقدر یارانه و..
✍️ آنچه رابطه بین مفاهیم و معانی را دچار اختلال و نابرابری می سازد،
مسئولیت های بزرگ «فرهنگی/اجتماعی» است که اگر افراد را سازمانی و کارمندی انتخاب کنیم فاجعه بار خواهد بود؛ چرا که نظام اداری نه گوشی برای شنیدن دارند و نه خود را مصداق این احادیث می دانند!
این گروه از مسئولیت ها که اتفاقا هیچکدام پایدار نخواهند بود، هیچگاه خود را محق پذیرش نقد و بررسی
نمی دانند و تا مدیریت ساختار تغییر نکند همچنان منابع انسانی و ظرفیت های اجتماعی و گروهی را احتکار و هزینه ها و زمان و مکان را اسراف!

🔹 امام جواد علیه السلام:
کسی که بدون علم و دانش کار کند، فسادش بیش از اصلاح آن خواهد.

خداوندا
به ما جرات و جسارت نپذیرفتن و یا حداقل تامل و دقت در پذیرش مسئولیت های «اجتماعی/دولتی» عنایت کن!
بیچاره و بدبخت ان آدمی که بخاطر مدیر کل شدنش شیرینی توزیع می کند و بیچاره تر آنکه خودش را در میدان معانی و مفاهیم بی نیاز از
مشورت جامعه مخاطب خود می داند!
پناه می بریم به تو از چنین بیماری که اگر فراگیر شود، امور فرهنگی/اجتماعی جامعه خسارت های زیادی را متحمل خواهد شد.

About Author

محمد صاحبی

See author's posts