بی رغبتی به دنیا و تولید ثروت در کنار هم

امیرالمومنین،زهد و بی رغبتی به دنیایش،مثل است.شاید برجسته ترین و یا یکی از برجسته ترین موضوعات نهج البلاغه است.

همین امیرالمومنین،در طول بیست و پنج سال ما بین رحلت پیامبر و رسیدنش به حکومت،از مال شخصی خود،کارهای آبادسازی می کرد،باغ درست می کرد،چاه حفر می کرد،آب جاری می کرد،مزرعه درست می کرد.عجیب این است که همه را هم در راه خدا میداد!

بد نیست بدانیم که امیرالمومنین یکی از پر درآمدترین آدمهای زمان خودش بوده است.از قول آن حضرت نقل کرده اند که:

( و صدقتی الیوم لو قسمتعلی بنی هاشم لوسعهم) صدقه ای که من از مال خودم خارج میکنم،اگر به همه بنی هاشم تقسیم کنم،آنها را کفایت میکند!درآمد امیرالمومنین،این گونه بود.اما این انسان پر دذرآمد،زندگی اش جزو فقیرانه ترین زندگی ها بود؛زیرا همه را در راه خدا میداد.در زیر زمین رفت و چاه را حفر کرد.با دست خودش هم این کارها را میکرد.راوی گفت:دیدم آب مثل گلوی شتر از این چاه بیرون زد و جاری شد.امیرالمومنین،گل آلوده از چاه بالا آمد و همان لب چاه نشست و کاغذ خواست.در کاغذ نوشت این چاه از طرف علی بن ابی طالب برای فلان اشخاص وقف است.آن چیزی را که شما در دوران حکومت امیرالمومنین ملاحظه کنید،ادامه زندگی شخصی و خصوصی آن حضرت است که در دوران حکومتش هم این گونه از آب در می آید.